Założyciel Sióstr św. Jana Chrzciciela, urodził się 23 marca 1839 r. w Angri (SA), w diecezji Nocera Inferiore, Sarno. Wyświęcony na kapłana w 1863 r., poświęcił się wychowaniu i opiece dzieci, które tłoczyły się na ulicach, spowiadaniu, kaznodziejstwu, animacji katechetycznej młodzieży i misjom parafialnym. Z heroizmem dołożył wszelkich starań, aby pomóc ludziom dotkniętym cholerą w 1866 r. w Kampanii. Szczególnie troszczył się o edukację i ewangelizację młodzieży ubogiej i opuszczonej. W 1878 r. przy współpracy Magdaleny Caputo i trzech innych młodych kobiet założył Zgromadzenie Sióstr św. Jana Chrzciciela. W Angri, 6 lutego 1910 r., ks. Alfonso zakończył swoją ziemską egzystencję powtarzając: „Nic mi się nie należy, wszystko należy się Bogu, jestem prostym narzędziem, ubogim w Jego rękach”.

Św. Alfons żył i pracował niestrudzenie na rzecz ubogich i sierot. Został ojcem biednych dzieci. Przyjmował ich w swoim domu, aby ich kształcić, wprowadzać do pracy, towarzyszyć im na długich spacerach, a w święta zabierał do kościoła na Mszę św. i katechezę. Ludzie zastanawiali się: „Po co marnować tyle czasu bez wynagrodzenia?”
Św. Alfonsowi leżało na sercu dobro każdego człowieka i obrona jego godności. Często powtarzał: „Chciałbym, aby nawet mój cień mógł czynić dobro”. Miał tylko jeden cel: „Chwała Boża i dobro dusz”, dla lepszego społeczeństwa.

Św. Alfons Maria Fusco dał wszystko: swoją dobrą wolę, swoje wygody, pieniądze, kiedy je miał, a nawet swoje ubrania. Pewnego razu, gdy zrobiło się zimno, zakonnica, która zajmowała się jego skromną garderobą, daremnie szukała wełnianych swetrów. Zapytany, odpowiedział: „O tak, położyłaś je tutaj, dobrze pamiętam, ale ich nie ma…” Innym razem spotkał żebraka bez koszuli i przechodząc przez drzwi, zdjął swoją i dał ją biednemu człowiekowi. Powtórzył ten sam gest, oddając spodnie. Kiedy wrócił do domu, tym, którzy narzekali na jego przesadną hojność, odpowiedział: „Dam jedną, wezmę sto!”. Św. Alfons nigdy nie wątpił w Opatrzność Bożą; jego jedyną siłą była ufność i całkowite zawierzenie się Bogu. Uwielbiał powtarzać: „Jezus ma nas wypisanych na swoich rękach i nigdy o nas nie zapomni”.

Św. Alfons dzielił się ze swymi duchowymi córkami skarbami łask, które gromadził podczas kontemplacji Eucharystii. Nigdy nie podjął żadnej inicjatywy ani decyzji, zanim nie spędził wielu godzin na adoracji Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Założenie Instytutu Baptystynek niewątpliwie dojrzało przed Najświętszym Sakramentem.

Miłość do Maryi, pod tytułem Maryi Niepokalanej i Matki Bożej Bolesnej, podtrzymywała jego życie kapłańskie i najważniejsze aspekty jego apostolskiej misji: „Uciekajmy się do Maryi, ponieważ Ona jest naszą Pośredniczką, naszą Orędowniczką; Ona jest naszą prawdziwą Matką".

W 1902 r., za życia Założyciela, Instytut Baptystynek został również sprowadzony do Ameryki w ślad za emigrantami, których dzieci potrzebowały pomocy i nauki.
Dziś Siostry ze Zgromadzenia św. Jana Chrzciciela są obecne we Włoszech, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Brazylii, Chile, Zambii, Kanadzie, Indiach, Filipinach, Korei Południowej, Polsce, Kamerunie, Meksyku, RPA, Malawi, Madagaskarze, Mołdawii, Haiti i Wietnamie.