W KIERUNKU KANONIZACJI

Siostra Crocifissa ( Teresa) Militerni

BADAĆ

Siostra Crocifissa ( Teresa) Militerni

Biografia

Siostra Crocifissa Militerni urodziła się w Cetraro (CS) w Wigilię Bożego Narodzenia 1874 r., z rodziców: Giuseppe i Pasqualina Giordanelli. Na chrzcie otrzymała imię Maria Antonietta Teresa, ale w rodzinie zawsze nazywano ją Teresą.
Niezwykle inteligenta i bardzo wrażliwa na łaskę w dniu pierwszej komunii (kwiecień 1884) poczuła szczególne pragnienie zjednoczenia z Bogiem. W wieku zaledwie 13 lat postanowiła w tajemnicy serca poświęcić się całkowicie Pana.
Kiedy dorosła, zaczęła gromadzić w opuszczonym kościele we wsi młodych ludzi, którzy chcieli żyć w jedności z Bogiem. W domu uczyła dzieci katechizmu.
Poproszona o rękę przez miejscowego szlachcica, aby odeprzeć wszelkie pokusy i wszelkie inne próby z jego strony, obcięła sobie warkocze i rzęsy. 25 marca 1894 r. za zgodą spowiednika złożyła ślub dziewictwa. Z tej okazji założyła czarną sukienkę i zakryła swoje blond włosy czarnym szalem. Pod przewodnictwem wymagającego miejscowego księdza wkroczyła na drogę życia duchowego i apostolskiego z modlitwą, postem i dyscypliną.
Dostała kawałek ziemi od krewnego i pomyślała, że może zacząć to, co od dawna leżało jej na sercu: założyć klasztor z przedszkolem, sierocińcem, hospicjum i szpitalem. Wszystko to dzięki Bożej Opatrzności.
3 marca 1902 r. cztery baptystynki przybyły do Cetraro, aby założyć własną wspólnotę; chciały zbudować przedszkole i pracownię; dom został zainaugurowany 19 marca pod nazwą „Instytut św. Józefa”. Dla Teresy było to wezwanie od Pana. Po wielu zmaganiach z rodziną, przyjaciółmi i znajomymi opuściła dom ojca i 7 września 1903 r. wstąpiła do Zgromadzenia. Założone przez siebie stowarzyszenia sprowadziła do domu baptystynek w Cetraro, które następnie musiała opuścić, aby rozpocząć rok nowicjatu . 7 lipca 1904 r. w Angri, Casa Madre, przywdziała święty habit i przyjęła imię Siostry Crocifissy. Śluby wieczyste złożyła 8 września 1910 r.

Zaraz po złożeniu pierwszych ślubów powróciła do Cetraro, gdzie pod kierunkiem s. Colomby Ferraro kontynuowała rozpoczęte wcześniej dzieło, otwierała szkoły letnie, przyjmowała sieroty, założyła szpital powierzony opiece Gminy oraz otworzyła hospicjum dla starszych.
Mianowana przełożoną Domu w Cetraro w 1909 r., otrzymała od biskupa Mons. Scanu tak zwany Kościół Rekolekcyjny z aneksem i przyległym terenem.

Następnie kupiła kolejny kawałek sąsiedniej ziemi, a 15 grudnia 1912 roku uroczyście położono pierwszy kamień pod budowę klasztoru

Budowę przeprowadzono dzięki modlitwom i ofiarom; nie wstydziła się żebrać i często miała duchowe pocieszenia: nieraz Pan czynił dla niej prawdziwe cuda. Wkrótce, 7 października 1915 roku, Siostra Crocifissa musiała opuścić swoje miasto, ponieważ została powołana do Rzymu jako przełożona nowicjuszek. Wypełniała swój obowiązek jako niestrudzona i kochająca „twórczyni ognistych dusz”.
Na kapitule generalnej w 1919 r. została również wybrana radną generalną. W 1924 r. z posłuszeństwa zapisała się na kurs pielęgniarski, podczas którego często chorowała, miała gorączkę i silne bóle trzewne.
Jej przełożona generalna, matka Artemisia Cirillo, uznała za pożyteczne jej powrót do Cetraro, w nadziei, że pomoże jej rodzime powietrze. Wieczorem 26 stycznia 1925 roku Siostra Crocifissa opuściła Rzym. Ponownie zobaczyła Cetraro, gdzie musiała przejść operację gruźliczego zapalenia otrzewnej.
Nie skarżyła się, mimo że znieczulenie nie przyniosło efektu. Mimo operacji niestety było coraz gorzej: rankiem 25 marca, w rocznicę ślubów dziewictwa, przyjęła ostatnie sakramenty i mówiąc: „Oto służebnica Pańska”, wydała ostatnie tchnienie. Kiedy została pochowana na Cmentarzu, w Cetraro panowała powszechna żałoba, a na pogrzebie były tłumy ludzi. Przekonanie o jej świętości wśród ludu i Sióstr Baptystynek, sprawiło, że , w dniu 3 marca 1940 r. doczesne szczątki Sługi Bożej zostały przeniesione z cmentarza miejskiego w Cetraro do kościoła Instytutu Św. Józefa. Następnie 21 grudnia 2014 r. wszczęto diecezjalny proces w sprawie życia, cnót i opinii świętości, który zakończył się 19 maja 2018 r.

Siostra Crocifissa pozostawiła pokaźny zbiór listów, myśli medytacyjnych, modlitw, wierszy i innych duchowych pism; pozostawiła przede wszystkim świadectwo życia całkowicie oddanego Bogu w wielkodusznej służbie ubogim.

Modlitwa o wstawiennictwo

Proś o łaski za wstawiennictwem s. Crocifissy Militerni (Teresy).
Za aprobatą kościelną Jego Ekscelencji Mons. Leonardo Bonanno. Biskup San Marco Argentano - Scalea (CS) - Włochy

Trójco Przenajświętsza,,
Ojcze, Synu i Duchu Święty,
wielbimy Cię i dziękujemy za to,
że dałeś Kościołowi i światu,
swoją wierną służebnicę,
Siostrę Crocifissę Militerni,
która z myślą o dobrach wiecznych,
prowadziła żarliwe i niestrudzone życie,
całkowicie oddane Bogu i braciom.
Za jej przykładem uczyń nas strażnikami i świadkami piękna tej ukrzyżowanej Miłości,
która przewyższa wszelkie piękno stworzenia.
Prosimy Cię za jej wstawiennictwem,
o łaskę, której tak pragniemy.
Amen,

Charyzmat

KRÓTKI PROFIL DUCHOWY I CHARYZMAT SŁUGI BOŻEJ

Charyzmat Sługi Bożej s. Crocifissy Militerni to głęboka i żarliwa więź oblubieńcza z Jezusem Ukrzyżowanym „...która przewyższa wszelkie piękno stworzenia”.
Z tej żarliwej miłości wypływa jej dar dla Niego i miłość do wykluczonych i zepchniętych na margines.
Zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia Siostra Crocifissa przeżywała swoją oblubieńczą relację naśladując Jezusa z Nazaretu, który przechodził ulicami świata czyniąc dobro wszystkim. Jej wzrok był skierowany w szczególności na ukrzyżowanego Jezusa, który rozłożył ramiona na krzyżu, z mocą przebaczenia i ofiarowania swojego życia Ojcu, który przemienia wszelkie zło w najwyższe dobro. Z jego spojrzenia miłości wypływa żarliwe i pracowite życie, całkowicie oddane Bogu i braciom.
Jako „…strażniczka i świadek piękna ukrzyżowanej miłości, która przewyższa wszelkie piękno stworzenia”, Siostra Crocifissa staje się chlebem dla świata w codziennym dzieleniu każdego fragmentu bólu i radości. Jej ciężka praca, odwaga, ufność w Opatrzność i pokora nie znały granic.